YAZI | GREGOR SAMSA'NIN TALİHSİZLİĞİ

Gregor Samsa bir sabah bunaltıcı düşlerden uyandığında,kendini yatağında dev bir böceğe dönüşmüş olarak buldu.  

|Franz Kafka, Dönüşüm

Franz Kafka'nın  Dönüşüm kitabı bu etkileyici girişle başlar. Gregor Samsa, gündelik dertlerini o kadar büyütmüştü ve başkasını o kadar çok önemsemişti ki kendi gerçekliğine yabancılaşmıştı. Sistemin robotlaştırdığı Gregor Samsa, sistemden biraz uzaklaşmanın verdiği ızdıraptan,tanımlanmış ödevlerin yapılmamış olmasından başka bir şey düşünemiyordu.

İşe yarar olmak,çıkar sağlamak o kadar önemliydi ki en yakınları haricinde yalnız çıkar sağlama amacında olan patronu ziyaretine geliyor ve acaba daha işe yarar mı diye bakıyordu. Samsa ise hâlâ çalışabilir olduğunu kanıtlama derdindeydi. Hep başkasını düşünen Samsa'yı düşünen ise neredeyse yoktu. Öyle ki zaman geçtikçe düzenin dışında bir ucubeye dönüşmüştü. İnfazı sadece erteleniyordu. 

Samsa belki moda endüstrisinin işine yaramazdı,belki artık sistemin çarklarında bir çark olamazdı. Hâlbuki Samsa acı hikayesiyle sisteme hâla hizmet edebilirdi.İyileştirme yoluna gidilmez,tedavi edilmezdi belki. Ama en azından ucubeliğine övgüler düzülebilirdi. Acı hikayesi panoları süsleyebilir, reklamların başat aktörü olabilir hatta hakkında kitaplar yazılıp,filmler çekilebilirdi. Böylece hâlâ değerli olabilirdi.

Samsa'nın en büyük talihsizliği onu pazarlayacak hikayesini yazacak bir yazar filmini çekebilecek bir yapımcı bulamıyor oluşuydu. Beş parasız Gregor ne işe yarar. Hâlbuki Samsa yarar sağlayan olsaydı ona acırlar mıydı? Yoksa aman ucube kalsın diye elinden geleni yaparlar mıydı?Kapıdan geçemiyorsa özel kapılar yürüyemiyorsa özel araçlar, dinlenemiyorsa özel yataklar,giyinemiyorsa özel elbiseler bile yapılabilirdi. Hatta maskot bile yapılabilir kurallar ve kanunlar onun için esnetilebilirdi. 

Ama Gregor Samsa etrafındakilerin bencilliğin hâlâ anlamamış olurdu. Hâlâ etrafındakiler en değer verdiği kişiler olarak kalabilirdi. Hâlbuki işe yarar olmadığı için uğruna mücadele ettikleri tarafından bile çöpe atılacak bir çöpten farksızdı. Bu yüzden hakikatte bir bakıma acı verici oluyordu. Çünkü uğruna her şey feda edilmiş olması gerekmişti.