ŞİİR | BİR UTANÇ GÜNLÜĞÜ

Gözlerinde baktığımda,

Hasret türküsü tutturmuş bir acı vardı.

İhanetler de görmüştü direnişler de.

Son çabanın ardında boynu bükük,

İçindeki kopuk fırtınalardı.

Köpükten umutlar beslenen anlar oldu;

Tam galibim dediği zamanlar...

Simdi bir cellat önünde,

Eli ayağı dolaşık,

Bir utanç duvarının müdavimleri

Son darbeyi vuruyordu.

Yüzünde haykırış nutukları:

Artık hiçbir yas paklamaz bizi.

Kırgınım havaya, suya, toprağa.

Kırgınım uzakta yakında dosta.

Bugün harabolmuş hafızamda haneler.

Katil pençelere beni teslim eden sizsiniz.

Sizsiniz satıp menfaate ,alışverişe

Çıkmaz sokaklarda izbe ve issız,

En ağır bedeller bana ödeten.

Say ki şuurun kapandı ,akşamlar el vermedi.

Bilir misin kaç gecede,ben demir dişliler içinde

Ve haram uykularım.

Son bir çırpınışla, son bir kez,

"Kardeşler!"diyordu. "Kardeşlerim! 

"Sindirilmiş yığının değeri yoktur!"

///Filistin,Doğu Türkistan, Myanmar,Yemen... Dünya'daki tüm mazlumlara dair...///