ŞİİR | ÜMİTVAR

Eyvah yitik düşlere çıkıyor yollarımız.
Yine bir duvar gibi önümüzde sımsıkı.
Uzun... çok uzun bir kavgadan kalanlar,
Ve şimdiden yorulmuş yarınlara bakanlar.

Bırakın günler aysın sayıklansın dillerde,
Nağmelensin huzurlu serin yalnızlığımız.
Belki rüyada bulur belki de gecelerde,
Kalabalıktan artık, tenhadan azlığımız.

Elbet onaran vardır izbe harabeleri.
Gönül figana düşse kapısını kapatır,
Değil mi ki  sonunda yeni istikametler,
Her yolun bitişi de yeni bir yola varır.

Gecenin sonu gündüz, her kışın sonu bahar,
Kurtuluş vaadinden reçete; ol ümitvar.
Düşsekte bir an ye'sin sonsuz dehlizlerine,
En derin kuyulardan çıkaran bir ümit var.