ŞİİR | SONSUZ AYRILIK

Öfke suları dökülmüş serimize

Berrak kıyafetler arıyoruz kendimize

Nefretin pençesinde silinip gidiyoruz

Hiç doğmamış gibi Güneş .

Hiç yokmuş gibi aydınlık

Sağnak sağnak yıkanmışız kinle

Çamurlar dadanmış yüreğimize

Bir tatlı söz arayana kara çalınmış

Çelik sopalar koyulmuş elimize 

Şen günümüz olmamış

Yasımız tutulmamış

Bir günümüz şenlenmemiş birbirimize

Enkazların altında kalmış

Şefkat dilimiz

Bir daha buluşmamaya 

Yeminlenmiş elimiz

Köprüler atılmış 

Yollar kapanmış

Kül gibi savrulmuşuz 

Canımız yanmış

Ve artık...

Yol ayrıma varmış